Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, μονή

Ανδρικό μοναστήρι του νομού Λακωνίας, ΒΑ της Σπάρτης, το οποίο εξαρτάται από τη μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης. Πρωτοχτίστηκε τον 14ο αι., αλλά ξαναχτίστηκε, σε κοντινή προς το αρχικό θέση, στις αρχές του 17ου αι. Το καθολικό του αγιογραφήθηκε το 1620 από τον Γ. Μόσχο. Οι τοιχογραφίες αυτές επισκευάστηκαν το 1879 από άλλον ζωγράφο, με αποτέλεσμα να καταστραφούν. Το καθολικό αυτό είναι αγιορείτικου τύπου, δηλαδή εκκλησία σταυροειδής εγγεγραμμένη με τρούλο και εξωτερικά έχει πλούσιο κεραμικό διάκοσμο. Στα Ορλοφικά (1770) το μοναστήρι ερημώθηκε. Στην Επανάσταση του 1821, όμως, λειτουργούσε και πάλι και προσέφερε μάλιστα σημαντικές υπηρεσίες στον Αγώνα. Στο σκευοφυλάκιο του μοναστηριού φυλάσσονται φορητές εικόνες, εκκλησιαστικά σκεύη, άμφια και σιγίλια μεταβυζαντινής εποχής, καλής τεχνοτροπίας.